Mili moi, teraz dopiero się zacznie – między innymi dlatego, że nareszcie się już skończyło. W najbliższych dniach przeczytają Państwo kilka moich tekstów właściwie na ten sam temat: podsumowujących, co się wydarzyło w Roku Moniuszkowskim, dlaczego wydarzyło się w sumie tak niewiele i czasem zupełnie bez sensu. Na początek krótka analiza w najnowszym numerze „Teatru”, w ramach zapowiedzianego na okładce tematu Moniuszko: ewaluacja. O pewnych rzeczach już pisałam i napiszę jeszcze nieraz. Bo z tym nieszczęsnym Moniuszką trochę jak z nieszczęsną Halką – za małoż jeszcze krzywdy w jego biedzie? Na szczęście z pewnymi chlubnymi wyjątkami, więc jest nadzieja.
Upiór w operze
Strona dla słuchających inaczej
