Kilka miesięcy temu, nakładem wydawnictwa Ossolineum, ukazały się szkice Edwarda W. Saida O stylu późnym – jego ostatnia, nieukończona książka o twórczości i stylu wielkich artystów w ostatnim etapie ich życia. Przede wszystkim muzyków – między innymi Mozarta, Beethovena, Ryszarda Straussa, Brittena i Glenna Goulda – ale też poetów i pisarzy, często w kontekście muzycznym. Rzadko mam okazję polecać lekturę z tak czystym sumieniem: świetnie przetłumaczoną, porządnie zredagowaną, opatrzoną celnym posłowiem. Zanim wybiorą się Państwo do księgarń, spróbuję przybliżyć sylwetkę autora. O Saidzie – intelektualiście cytowanym przez wszystkich, nierozumianym przez większość, w najnowszym numerze „Tygodnika Powszechnego”:
Upiór w operze
Strona dla słuchających inaczej
Pani Doroto,
Dziekuje za polecenie ksiazki, no i autora! Na razie czytam! Jak brzmi pelny tytul w polskim tlumaczeniu – a wlasciwie podtytul (Music and Literature against the grain)?
Przestalem sie wtracac, ale blog sledze!
Uklony
Czarny Piotrek
„Muzyka i literatura pod prąd”. To jest właśnie ta wspomniana interwencja Wooda, która po redakcji przeniknęła także do zdania z pierwszego rozdziału w polskim przekładzie.
Niechże Pan się wtrąca, cała przyjemność po mojej stronie. I proszę zajrzeć dziś późnym wieczorem – właśnie coś piszę. Serdeczności!